|
|
Ronja's dagboek - 27 weken oud (week 19 bij ons)
Vorige week | Overzicht dagboek | Volgende week
Vrijdag 9 november 2007Geen berichten. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Zaterdag 10 november 2007OchtendperikelenAfgelopen zondag ben ik om 5.00 uur opgestaan vanwege de Clicker Challenge. Wat ik op dat moment al vreesde, is ook gebeurd. Sinds zondag is Ronja bijna iedere dag ergens vanaf 5.00 uur met tussenpozen beginnen te kerfen. Toch zie ik in het geheel een verbetering. Ze blaft minder hard, minder lang en minder vaak. ZoekspelletjesAfgelopen week ben ik toevallig begonnen met zoekspelletjes. Ik kwam op het idee omdat Ronja het speeltje op het bebladerde gras niet kon zien - knaloranje op diverse kleuren groen is blijkbaar lastig voor haar oogjes. Hoe dan ook, ze vond hem duidelijk met haar neus. Dus heb ik gelijk haar wacht-training ingezet en het ding op 2 andere, makkelijke plekjes gelegd. Ze vond het prachtig! Sindsdien laat ik haar als mogelijk per wandeling een paar keer haar speeltje zoeken. Training: inventarisatie Level 2Vandaag heb ik maar eens op een rij gezet welke oefeningen van Level 2 van de Training Levels nog werk nodig hebben. Ik heb de lijst nu geprint, zodat ik er wat eerder aan denk om ook de Levels te trainen naast de oefeningen voor de cursus. Gelukkig komen ze grotendeels overeen, waarbij in de Levels meer oefeningen zitten. De enige oefening in de cursus die extra is ten opzichte van de Levels, is het 'plat': relaxt op de zij liggen. StaanEen kleine doorbraak. Het gaan staan doet Ronja nu op handgebaar, zonder dat ik mijn hand als target hoef te gebruiken. Als ik dat tot nu toe probeerde, liep ze steeds meerdere stappen vooruit. Nu doet ze één stapje naar voren. Keurig. Later leer ik haar nog wel eens achterwaarts gaan staan, als ik het ergens voor nodig heb. PlatTijdens de puppycursus kwam deze oefening er ineens bij. Tot vandaag heb ik er niets mee gedaan. Vanmiddag probeer ik het nog maar eens als ze al een keer uit zichzelf op haar zij ligt. Dat ligt ze natuurlijk niet meer nadat ik lekkers en een clicker heb gepakt. Ik lok Ronja direct met een lege hand. Daardoor komen we niet snel tot een eindresultaat, maar kan Ronja zich wel beter concentreren op wat ze doet, in plaats van alleen maar het koekje volgen. Op een gegeven moment is ze bijna zover. Ze kijkt heel relaxt, maar het laatste stukje op haar zij gaan liggen, dat doet ze niet. Zachtjes aai ik haar min of meer naar beneden - vol vertrouwen laat ze haar koppie op de grond zakken. Ik ben niet voor fysiek manipuleren, tenzij de hond het zo vol vertrouwen toelaat. Dit herhalen we nog drie keer, dan vind ik het mooi geweest. Misschien morgen meer. GewichtRonja lijkt richting 8,5 kg te gaan. Helemaal zeker weet ik het niet. Ik weeg haar door zelf op de weegschaal te gaan staan, waarna ik haar optil en mijzelf en haar samen weeg. Wat de tweede keer meer is, is natuurlijk Ronja's gewicht. De weegschaal is alleen niet heel precies. Maar goed, de indicatie lijkt er te zijn...
Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Zondag 11 november 2007Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Maandag 12 november 2007PlatMet lege hand lokken. Het gaat steeds soepeler. Het lokken afbouwen gaat nog niet zo. Ik moet eens wat vaker freeshapen met Ronja. Maar dan heb ik betere beloningen nodig. StaanGaan staan kort geoefend. Vervolgens op briljante idee gekomen om in plaats van de zit te lokken, het blijven staan met 300 peck op te bouwen. Als ze gaat zitten, beginnen we weer bij 1 tel. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Dinsdag 13 november 2007Training: platMet één enkele bui buiten die van 's ochtends tot vroeg in de avond duurt, besluit ik binnen wat te trainen met Ronja. Ik lok een of twee keer de plat met een lege hand. Dan ga ik over op minimale hulp door mijn lokbeweging veel kleiner te houden of op grotere afstand van Ronja te doen - en laat ik al gauw zelfs die hulp achterwege. Eerst klik ik voor liggen, dan voor allerlei intentiebewegingen richting plat. Het is grappig om te zien dat Ronja's coördinatie haar nog wat in de weg lijkt te zitten. Ik heb een aantal keren sterk de indruk dat Ronja wel plat wil gaan liggen, maar dat er een elleboog in de weg zit waarvan ze het benul niet heeft dat die weg moet, of hoe ze die weg moet halen. Het lijkt een beetje op zo'n moment waarop we zelf iets doen dat normaal gesproken vanzelfsprekend is, maar als we erover na moeten denken, weten we ineens niet meer helemaal hoe het moet. Ook heel grappig zijn de variaties waarmee Ronja aankomt. Heupen om, kop plat op de grond. Of heupen de ene kant op, voorhand de andere kant op gekanteld - een houding waarin ze wel vaker ligt, rare pup. Een paar keer tussendoor help ik haar nog door haar met een lege hand te lokken. Juist omdat ze die coordinatie niet helemaal lekker kan vinden. Dan laat ik het haar daarna weer uitzoeken. En uiteindelijk gaat ze een aantal keer plat liggen, steeds weer ietsje soepeler. StaanDan werken we nog aan het gaan staan. Ik wil echt van dat lokken af. Op een gegeven moment heb ik Ronja weer zover dat ze, net als in de vorige sessie, vrij goed om mijn gesloten vuist als 'seintje' reageert om te gaan staan. Als dit goed gaat, probeer ik het commando 'debout' eraan te koppelen, Frans voor staan. Éen keer doet ze het ook op commando. Maar daarna heeft ze toch ook weer de vuist nodig. Natuurlijk ben ik gewoon te vroeg met het commando koppelen. Maar samen stuntelend en schutterend komen we er uiteindelijk wel. Iedere keer is er weer een stapje in de goeie richting. Grappig is dat ik me met Kari niet kan herinneren dat deze oefening me zoveel moeite heeft gekost, maar Ronja heeft vast andere oefeningen die makkelijker gaan dan bij Kari. Trap: beetje engMet de trap heeft Ronja een angst voor de bovenste tree opgevat. Vanochtend vond ze het zelfs eng om de trap naar boven te lopen. Na een kwartier het haar te hebben laten uitzoeken, heb ik haar maar naar de laatste paar treden gedragen, waarna ze zelf naar boven mocht. Ze wilde liever naar beneden, maar dat hield ik tegen: gewoon naar boven. 's Middags hobbelt ze achter Kari aan zo zonder moeite naar boven. De angst voor de bovenste tree, daar werken we nu ook goed doorheen. Ik heb een aantal heel korte sessies gedaan met wat voertjes op de overloop, dan een paar voertjes op de bovenste tree, en klaar. Voertjes op overloop, voertjes op bovenste tree, en voertjes op mijn hand in het verlangde van de bovenste tree, waardoor ze echt haar voorpootjes op die tree moet zetten. En klaar. Vanaf driekwart doet ze de trap in ieder geval ook naar beneden. Aan het eind van de middag lukt het me om haar, moeizaam lokken/shapend, die bovenste tree over te krijgen. Daarna gaat ze de rest van de treden weer vrij makkelijk omlaag. Ook overschiet ze de treden niet meer, ze krijgt duidelijk meer controle. Kortom, over een week of wat verwacht ik dat ze die trap beide kanten op moeiteloos neemt. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Woensdag 14 november 2007Geen berichten. Vr | Za | Zo | Ma | Di | Wo | Do Donderdag 15 november 2007
Met wat pauzetjes tussendoor werken we daarnaast nog aan staan, touch (neus een paar tellen tegen mijn vingers aanhouden) en negeren (zelfs als het brokje tussen haar voorpootjes ligt). Gedrag en training in de behandelkamerIn de behandelkamer laat ik haar gelijk op de weegschaal zitten: 8,8 kg. Mooi, ze komt nog steeds lekker aan en groeit dus nog. De dierenarts bekijkt haar op tafel. Ze vindt het allemaal prima, tot hij probeert of hij vloeistof (snot) uit haar neus kan krijgen. Dit doet hij door met zijn vingers hard langs haar neus naar haar neusdop te wrijven. Het laatste deel daarvan knijpt hij haar neusgaten af. Dit vindt Ronja echt vervelend. Toch herstelt ze daarna weer snel. Ik kan rustig wat liggen, zitten en ook flink wat staan oefenen met haar nog steeds op de behandeltafel. En als de dierenarts haar op het laatst nog even wat brokjes toestopt, blijft ze hem maar aankijken in de hoop op meer. "Wel een heel ander hondje dan Kari', zegt hij. "Jazeker", zeg ik, "ze is gewoon een prachtig cadeautje". En dat is ze. Ik ben gek op Kari en geniet intens van wat hij allemaal kan en nog steeds bijleert en weet te bereiken. Het is gewoon een heerlijk hondje met een superkarakter, ondanks zijn neiging om zo sterkt op prikkels te reageren. Maar Ronja maakt het ons een stuk makkelijker, iets dat Paul en ik enorm waarderen. Het vorige deel van Ronja's dagboek gaat over haar leventje in haar 26e levensweek.
Foto's van Ronja en de anderen tijdens onze activiteiten
|