Met deze wensen sluit ik dit blog af. Verder nieuws over Ronja’s pups zal op hun eigen bladzijde op onze website worden vermeld of op de nieuwspagina van de website.
Ik wil iedereen bedanken voor de belangstelling en het meeleven. Het gaat goed met de pups en we hopen dat ze opgroeien tot fijne kameraadjes.
Bonnie
Een fotootje van Flux in haar nieuwe huis, net als met haar broertjes gaat het goed met haar.
De laatste uitvlieger is vanmorgen vertrokken, het donkere reutje, nu Sepp geheten. De autorit verliep prima: even een beetje spelen daarna de hele reis lekker slapen. In zijn nieuwe huis was het spelen, eten en slapen.
Langzaamaan wordt het rustiger in huize Benneker. Gisteren is Flux naar haar nieuwe baasjes vertrokken en vandaag Dude. De twee overgebleven pups frutselen en spelen rustig verder met z’n tweetjes, hoewel de hoeveelheid geluid wel is afgenomen.
Eindelijk was het ook weer eens droog zodat de pups naar buiten wilden. Daar kunnen ze tenminste wat energie kwijt.
Hieronder een foto van Dude die zijn nieuwe huis aan het verkennen is.
Groetjes, Bonnie
De pups zijn erg blij met hun kartonnen doos, goed voor uren speelplezier en ook lekker om met zoveel mogelijk spetsjes in te gaan liggen:
Gezellig samen in de doos
En een laatste luciferdoosportret, even naast die van precies een maand geleden:
2 oktober
2 november
Weer een bijdrage. Weer zonder foto’s.
Paul ging vrijdag pijnlijk door zijn rug, zodat ik Ronja zondag alleen ben gaan ophalen. En Paul is van ons de fotograaf! Balend dat hij de pups niet meer zou zien, moest hij thuis blijven.
Het was mijn laatste puppybezoek. Aan het einde hiervan nam ik Ronja weer mee naar huis. Ze heeft haar moedertaken goed volbracht. Hier en daar moest ze er even in groeien. Maar uiteindelijk heeft ze het allemaal goed gedaan – van intensieve verzorging en veiligheid bieden in de beginweken naar spenen naar opvoedster in de laatste. Het laatste (voor sommigen halve?) weekje mogen Bamske en Asa haar taken op het laatste gebied overnemen – en dat zullen ze vast graag doen!
Ronja viel aan het eind van mijn bezoek direct terug in de oude gewoonten. Zonder omkijken liep ze met me mee naar de auto, sprong ze aan boord en ging rustig liggen in haar tuig terwijl ik haar nog vast moest maken aan de gordel. Ze veranderde nauwelijks van houding terwijl Bonnie en ik nog wat babbelden voor ik wegreed. De hele tijd reis naar huis heeft ze heel rustig gelegen. Er zat niet één draai in de gordel of in haar tuig!
Thuis gekomen moest ze even geduld hebben tot ik een arm vol spullen bij elkaar greep uit de auto.
Ik was erg benieuwd naar haar reactie bij binnenkomst, aangezien in haar afwezigheid een heftige verbouwing heeft plaatsgevonden bij ons, die nu langzaam zijn afronding nadert.
Binnengekomen zal het even een veelheid aan indrukken zijn geweest. Huh, wat ziet het er hier vreemd uit, Kari stortte zich gelijk de trap af dus even begroeten, Kari vond haar tepels toch wel heel interessant en Ronja was toch even van hem onder de indruk en de baas begroeten en een aantal keer weer duidelijke verbazing over hoe haar oude huis er ineens toch heel anders uitziet – en de tuin ook al!
Binnen een uur had ze Kari zijn bot al afhandig gemaakt en lag ze op het beste hondenkussen – het grote van Joschka (onze Dalmaat zaliger), verhoogd op een stuk oud matras 😉
De afgelopen weken hebben we ervan genoten om Kari alleen te hebben en de veranderingen in hem te zien gebeuren – hij werd enorm veel rustiger. Ik hoop dat we dat een beetje kunnen vasthouden.
Ook hebben we allebei heel erg genoten van de pups, hun vorderingen en al Ronja’s belevenissen met ze. Het is toch heel anders als de moeder van jezelf is.
We hadden uit onszelf niet snel een nest pups overwogen als we dit niet al met Bonnie hadden afgesproken. Iets dat we alleen konden afspreken vanwege ons enorme vertrouwen in Bonnie en de ideeën die we met elkaar delen.
De geboorte ging gepaard met zorgen en verdriet, maar voor de rest vonden we het een heel mooie ervaring om alles mee te maken van begin tot eind – al was het dan deels van een afstandje.
Maar Paul en ik zijn nu vooral heel blij dat we ons meiske weer thuis hebben!
Groetjes,
Sandra
Dit keer geen foto’s, maar 2 grappige/ontroerende voorvallen die ik jullie niet wil onthouden.
Allereerst Bamske: ons oude dametje is gek op zachte dingen. De puppen hadden van Sandra een zachte bal met stoffen flubbertjes aan de zijkanten gekregen, een leuk ding.
Bamske had dat ook al snel in de gaten. Op een gegeven ogenblik hoorde ik genoeglijk geknor en gehijg in de kamer en toen ik keek wat dat dan wel was, zag ik Bamske lekker met die bal liggen spelen. Leuk voor Bamske en prima dat ze lekker aan het spelen was, maaarrr…………. toen ze uitgespeeld was pakte ze de bal op en bracht hem weer terug in de puppyren. Niet één keer, maar ik heb het haar later nog een paar keer zien doen. Soms vraag je je toch echt af wat er in die hondenkoppies omgaat.
Ronja: Ronja’s hoeveelheid maaltijden en voer zijn in de afgelopen dagen drastisch verminderd, omdat ze de pups gespeend had, had ze duidelijk minder behoefte aan eten. Vanmorgen bleek dat nog eens overduidelijk. na de wandeling had ik voor alledrie honden hun etensbak neergezet en…… Ronja pakte er een hele hap uit en sprong in de puppyren. Ik keek gefascineerd toe, dacht eerst dat ze de puppen een lesje wilde leren over afpakken van voedsel, maar nee, ze liet het tussen de pups vallen en nodigde ze uit om het op te eten! Ik had al wel eens gehoord (maar nooit zelf meegemaakt) dat honden voedsel uitbraken voor pups, maar dit vond ik ook geweldig.
Groetjes, Bonnie
Nog een weekje en ze mogen naar hun nieuwe baasjes en ik ben nu al verdrietig. Wat zal ik ze gaan missen: ons charmeurtje, het donkere reutje die iedereen aankijkt en met zijn halve staartje propellort, ons donkere teefje met die lieve blik in haar donkere ogen terwijl ze met het koppetje scheef mij aankijkt, en het lichte reutje dat zo lief in je armen ligt en je in je gezicht ligt, nog vol vertrouwen in de wereld.
Fijn dat andere mensen, met name Sandra en Paul, en Femke en Dennis zulke mooie foto’s hebben gemaakt en op internet gepubliceerd hebben, ik kom er niet aan toe. Ik ben druk bezig met visite en socialiseren. Wat een genot om deze puppen te socialiseren, ze zijn zo open en herstellen zo snel van een eventuele schrik, heerlijk gewoon. Ik heb er ook alle vertrouwen in dat ze bij hun toekomstige baasjes in goede handen zijn en dat ze een fijn leven tegemoet gaan.
Voor degene die nog niet genoeg hebben van alles wil ik nog even wijzen op het dagboek dat Sandra van Ronja’s eerste levensjaar heeft bijgehouden. het is te vinden op de site van Sandra, Doghouse Rock, http://www.doghouserock.nl/algemeen/DB_overzicht_pg.php
Even een paar heel andere foto’s:
Die puppen krijgen zo veel te eten.... wanneer zijn wij aan de beurt???
Na al dat voeden en opvoeden lekker samen op de bank uitrusten, links Ronja, rechts Åsa.
De schattigste foto’s hier, en de rest op de DoghouseRock-fotosite.
Femke en Dennis hebben weer een heleboel foto’s op internet gezet.
Curraghs kennel's blog 
