humfjos

Over ons

Wij zijn Paul en Sandra Hurkmans en wij stellen ons uitgebreid aan jullie voor op de pagina Baasjes. Onze honden, zowel onze vorige als de huidige, hebben ieder hun eigen pagina:

Boefie (1984-1999), onze matriarchale Bouvier, was onze eerste hond. Zij kwam als 6-jarige dikzak uit het asiel bij ons. Zij mocht 15 jaar oud worden.

Flopje (1980-1993) was een schat van een Duitse Herder die we op 11-jarige leeftijd van zijn vorige eigenaar aftroggelden, nadat we tijdens hun vakantie op hem hadden gepast. Hij heeft ons nog geholpen Humphrey op te voeden.

Humphrey (1992-2005) de Maltezer was onze eerste puppy. Wij waren allebei overtuigd van de noodzaak dat ook zo'n klein hondje gewoon manieren moest leren. En zo is hij ook opgevoed. Humphrey leerde Sandra hoe geweldig leuk het is om honden te trainen. Humphrey is op 28 juli 2005 overleden.

Joschka (1995-2010) de Dalmatiër kwam ook als pup bij ons. Wij wilden, met alleen Boefie en Humphrey nog over, wat leven in de brouwerij. Onze wens werd meer dan vervuld - iets teveel van het goede zelfs! Van hem hebben wij veel geleerd: Joschka bracht Sandra als delinquente puber tot clickertraining. Dankzij die trainingsmethode werd hij zelf op den duur een behoorlijk evenwichte hond met natuurlijk overwicht. Joschka is op 1 maandje na 15 jaar geworden.

Kari (2002-2016), onze eerste Västgötaspets, was een leergierig en werklustig hondje dat vol was van alle pleziertjes in het leven. Hij was een enorm plezier om mee te trainen, hoewel zijn uitbundigheid soms ook zijn nadelen had. Het was een heel andere hond dan de anderen, maar dat hield juist boeiend! Kari is op 28 februari 2016 overleden op bijna 14-jarige leerftijd.

Ronja (2007), weer een Västgötaspets, een teefje deze keer. Voor het eerst hadden we twee honden van hetzelfde ras. En we merkten direct al dat er binnen een ras best grote verschillen kunnen zijn. Ronja is opener en kalmer dan Kari als pup was. Maar beslist levendig en leergierig genoeg en een fantastisch werkhondje!

Yuno (2013), opnieuw een Västgötaspets, want ondertussen zijn we verslaafd aan dit ras. Weer een totaal ander typetje. Van andere mensen en honden moet ze niets hebben, en dat laat ze op afstand al luid weten waardoor je meestal probleemloos kunt passeren. Werken vindt ze best heel leuk, maar we moeten altijd weer even over de voorwaarden onderhandelen - en vooral niet te lang doorgaan. Weer een hondje dat mij heel veel leert.

Iggy (2019), Västgötaspets, reu. Een heerlijke knuffel, die het erg leuk vindt om samen bezig te zijn. Iets minder fanatiek dan Ronja misschien, maar beslist een gigantisch plezier om mee te trainen en een heerlijk wandelmaatje. Speciaal talent: tijdens het nemen van sprongen en palen tegelijk de omgeving in de gaten houden.